Blog

Wat wij kunnen leren van Gewoon. Bloot.

16 april 2021

Gewoon. Bloot. Nou, dat blijkt zo gewoon nog niet. Want zelfs in ons liberale Nederland ontstond er de nodige ophef toen dit programma op televisie werd vertoond. Kinderen uit de groepen zeven en acht stellen hierin vragen aan vijf volwassen die op een podium staan. Inderdaad: bloot. De bedoeling? Kinderen laten zien dat ieder lichaam anders is. Monique Keeldar keek mee en vertelt wat zij ervan vindt. En wat wij van dit programma kunnen leren.

Gewoon. Bloot. verdeelt meningen

Nederland was te klein, toen Gewoon. Bloot. voor het eerst op televisie verscheen. Politici stonden op hun achterste benen, er werd een petitie ingediend bij de Tweede Kamer om het programma te verbieden en ook online kreeg het flink wat aandacht. De meningen waren daar behoorlijk verdeeld. Maar als het onderwerp kennelijk zo omstreden is, waarom heeft de NTR dit programma dan eigenlijk gemaakt? En waarom wordt het direct na het Jeugdjournaal uitgezonden?

Positiever zelfbeeld

Door de beelden die je in films, tijdschriften, reclames en op social media ziet, ga je bijna denken dat iedereen perfect is. Natuurlijk weten kinderen rationeel best dat die beelden vaak zijn bewerkt. Maar toch… Wat is normaal, als je nergens een normaal lichaam ziet? Dan is het toch logisch dat je aan jezelf gaat twijfelen, als jij niet aan dat perfecte plaatje voldoet? Terwijl: het tegenovergestelde werkt ook. Mensen die meer ‘gewone’ lichamen zien, hebben een positiever zelfbeeld. En dat is precies wat de makers hopen te bereiken met Gewoon. Bloot.

Hoe gaat het eraan toe

Ik wilde graag een keer kijken naar dit spraakmakende programma, want: hoe gaat het er nou écht aan toe? ‘Ik heb nog nooit blote mensen gezien, behalve mijn moeder’, vertelt een meisje bij aanvang. ‘Bloot is heel gewoon. Ja, heel normaal eigenlijk’, vindt een jongen. Een aantal kinderen vindt het zichtbaar spannend als de modellen in badjas opkomen en op het podium gaan staan. Presentator Edson da Graça benadrukt dat je nooit zomaar je naakte lichaam aan iemand moet laten zien en je jezelf nooit zomaar moet uitkleden als iemand het vraagt. Dan wordt de kinderen én volwassen nogmaals gevraagd of ze er echt OK mee zijn dat de badjassen uitgaan. Pas als dat bevestigend is beantwoord, gebeurt het echt. En staan de volwassen pontificaal en poedelnaakt in beeld.

Onbevangen vragen

De uitzendingen hebben steeds een thema, zoals billen, geslachtsdelen en huid & haar. Dit keer ging het over gewicht. De kinderen krijgen alle ruimte om hun onbevangen vragen te stellen. Hierbij blijkt dat één van de volwassenen vroeger werd gepest omdat hij dik was en daardoor steeds meer ging eten. Dat de één wel wat gewicht kwijt wil, terwijl anderen eigenlijk wat willen aankomen. Wat er steeds terugkomt: het is het belangrijkste dat jij je goed voelt in je vel. Een paar kilo meer of minder doet er niet toe. De kinderen krijgen ook stellingen over het onderwerp voorgelegd, die ze met juist of onjuist kunnen beantwoorden. Zo neemt hun kennis over het onderwerp verder toe.

Wat vind ik van Gewoon. Bloot.

Maar wat vind ik er nu eigenlijk van, nu ik het programma heb gezien? Gewoon. Bloot. is een leerzaam programma dat niks met seks te maken heeft. Het is eigenlijk heel onschuldig. De vraag die ik mezelf wel stel, is of het nodig is om de volwassenen bloot in beeld te brengen. Ik vind het toch vreemd dat het normaal zou moeten zijn om volwassenen ‘gewoon bloot’ te zien. De vragen hadden ook met kleren aan gesteld kunnen worden.
Wat leuk is aan het programma, is dat de vragen van de kinderen zo open en onschuldig zijn. En dat de volwassenen meedoen om kinderen te helpen of om ze iets bij te brengen.
Ik ben wel heel benieuwd hoeveel kinderen werkelijk naar dit programma kijken.

Wat kunnen we leren van Gewoon. Bloot.

Wat kunnen wij zelf doen om gesprekken over ons lichaam normaal te maken in de klas? Natuurlijk komen zulke onderwerpen tijdens onze lessen Burgerschap aan bod, maar is dit voldoende? Ik ben er daarbij overigens wel van overtuigd dat je belangrijke gesprekken met kinderen niet per definitie ‘gewoon bloot’ hoeft te voeren. (Boffen jullie even 😉) Waar het wel om draait, is dat een gesprek met kinderen altijd open zou moeten zijn: zonder schaamte. Geef kinderen het gevoel dat ze je altijd alles kunnen vragen. Dat geen enkele vraag vreemd is. Dat zij zich nergens voor hoeven te schamen. Want als er één ding is dat het programma ons leert, dan is het wel dat open gesprekken voeren met kinderen oh zo belangrijk is!